Święto wszystkich

Dla­cze­go w ra­do­sną uro­czy­stość Wszyst­kich Świę­tych na­wie­dza­my cmen­ta­rze, miej­sca za­du­my i re­flek­sji nad spra­wa­mi osta­tecz­ny­mi?

Wspo­mnie­nie Wszyst­kich Świę­tych (1 li­sto­pa­da) ma w Ko­ście­le ka­to­lic­kim ran­gę uro­czy­sto­ści, czy­li jest jed­nym z naj­waż­niej­szych świąt w ro­ku. Jest tak, bo świę­tość to pierw­sze i pod­sta­wo­we po­wo­ła­nie każ­de­go chrze­ści­ja­ni­na. I nie cho­dzi tu o świę­tość be­aty­fi­ko­wa­ną czy ka­no­ni­zo­wa­ną, tj. ofi­cjal­nie po­twier­dzo­ną przez Ko­ściół. Cho­dzi o świę­tość, do któ­rej wszy­scy je­ste­śmy we­zwa­ni, czy­li osią­gnię­cie po śmier­ci nie­ba, do­sta­nie się do gro­na zba­wio­nych, moż­li­wość prze­by­wa­nia z Bo­giem w wiecz­no­ści.

1 li­sto­pa­da wspo­mi­na się WSZYSTKICH świę­tych, więc Ko­ściół skła­nia nas do re­flek­sji nad świę­to­ścią ro­zu­mia­ną po­wszech­nie. Be­aty­fi­ko­wa­ni czy ka­no­ni­zo­wa­ni ma­ją prze­cież osob­ne dni swo­ich wspo­mnień.

Pro­ble­my z apro­wi­za­cją

Ja­ka jest ge­ne­za tej uro­czy­sto­ści? Kie­dy pa­pież Bo­ni­fa­cy otrzy­mał od ce­sa­rza po­gań­ską świą­ty­nię Pan­te­on w Rzy­mie, za­mie­nił ją na ko­ściół Naj­święt­szej Ma­ryi Pan­ny i Wszyst­kich Mę­czen­ni­ków. Po­sta­no­wił zło­żyć tam licz­ne re­li­kwie chrze­ści­jan, któ­rzy po­nie­śli śmierć za wia­rę. Jej po­świę­ce­nia do­ko­na­no 13 ma­ja 610 ro­ku. W rocz­ni­cę tych wy­da­rzeń w świą­ty­ni licz­nie gro­ma­dzi­li się wier­ni a na uro­czy­ste ob­cho­dy przy­by­wał sam na­stęp­ca św. Pio­tra.

W VIII wie­ku da­tę ob­cho­dów zmie­nio­no na 1 li­sto­pa­da – naj­praw­do­po­dob­niej po­wo­dem był pro­blem z wy­ży­wie­niem rzesz piel­grzy­mów, przy­by­wa­ją­cych na uro­czy­sto­ści do Rzy­mu na wio­snę. W ko­lej­nych wie­kach za­czę­to w tym dniu wspo­mi­nać nie tyl­ko mę­czen­ni­ków, ale wszyst­kich świę­tych. Z lo­kal­ne­go świę­ta Rzy­mu uczy­nio­no uro­czy­stość dla ca­łe­go Ko­ścio­ła.

Dwa dni, dwa świę­ta

Wróć­my do py­ta­nia po­sta­wio­ne­go na po­cząt­ku. Od­wie­dza­nie cmen­ta­rzy w ra­do­sne wspo­mnie­nie tych, któ­rzy osią­gnę­li już nie­bo, mo­że na­wią­zy­wać do pierw­szych wie­ków, gdy chrze­ści­ja­nie gro­ma­dzi­li się przy gro­bach mę­czen­ni­ków. W Pol­sce w cza­sach ko­mu­ni­stycz­nych ro­bio­no wie­le, by świę­tu nadać świec­ki cha­rak­ter i na­zy­wa­no je dniem Wszyst­kich Zmar­łych bądź Świę­tem Zmar­łych. Tym­cza­sem Za­dusz­ki, czy­li wspo­mnie­nie wier­nych zmar­łych ob­cho­dzi się 2 li­sto­pa­da. Bli­skość tych dwóch dat po­wo­du­je, że wie­lu my­li cha­rak­ter obu świąt. Ow­szem, za­rów­no pierw­sze­go, jak i dru­gie­go li­sto­pa­da wspo­mi­na­my oso­by zmar­łe. Ale jed­nych na­zy­wa­my świę­ty­mi, bo prze­by­wa­ją już z Bo­giem. Tym­cza­sem ci dru­dzy jesz­cze na to cze­ka­ją – po­trzeb­na jest im za­tem na­sza mo­dli­twa. W okre­sie od 1 do 8 li­sto­pa­da, na­wie­dza­jąc cmen­ta­rze, mo­że­my uzy­skać od­pust zu­peł­ny za zmar­łych, czy­li wy­pro­sić dla nich nie­bo.

Prze­mek Ra­dzyń­ski

Wię­cej w dru­ko­wa­nym wy­da­niu „Dro­gi”. Za­chę­ca­my do pre­nu­me­ra­ty. O „Dro­gę” py­taj­cie tak­że w swo­ich pa­ra­fiach.