Całe życie Jezusa przebiega pod działaniem Ducha Świętego. (...) Chrystus obiecuje apostołom Ducha Świętego jako trwałą rękojmię swojej obecności wśród nich. Na krzyżu Syn oddaje Ducha Ojcu (por. J 19, 30). W ten sposób wyciska swą pieczęć na Nowym Przymierzu, które rodzi się z Jego Paschy. (...) Kościół oświeca dzieje płonącym ogniem słowa Bożego i oczyszcza ludzkie serca wodą, która z niego wypływa (por. Ez 36, 25). Staje się w ten sposób „ludem zjednoczonym mocą komunii Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Cyprian, De Dom. Orat., 23).
W tej komunii z Bogiem w Trójcy Świętej Jedynym każdy ochrzczony może żyć „pod prawem Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie” (por. Rz 8, 2). Prowadzony przez Ducha, chrześcijanin wchodzi w „duchową przestrzeń”, w której prowadzi dialog z Bogiem. Pytania, które człowiek sobie zadaje, są w istocie tymi samymi pytaniami, które Bóg sam wzbudza w ludzkim sercu: Skąd pochodzę? Kim jestem? Dokąd mam iść?
Drodzy bracia i siostry! To wy jesteście rozmówcami Boga! Od chwili, gdy przylgnęliście do Chrystusa przez chrzest, Bóg uznał was w Chrystusie za swoich przybranych synów i córki. Bądźcie świadomi tej wzniosłej godności! Nie zmarnujcie tego wielkiego przywileju!
Bóg ma konkretny plan wobec każdego z was. Na każdego z was patrzy z miłością. Wszystkich zawsze wysłuchuje. Jest blisko was niczym troskliwy i czuły ojciec. Daje wam to, czego potrzebujecie do nowego życia: swojego Ducha Świętego. Przez włączenie w Kościół zyskaliście nie tylko miano „chrześcijan”, czyli „namaszczonych”, ale naprawdę otrzymaliście namaszczenie Duchem Świętym. Dlatego nie możecie jedynie nazywać się chrześcijanami, ale musicie nimi naprawdę być. Duch Boży spoczywa na was, namaścił was i konsekrował (por. Łk 4, 18). (...)
Bł. Jan Paweł II
Sankt Pölten (Austria), 20.06.1998 r.