Czy Bóg wystarczy?

Me­my, uka­zu­ją­ce pierw­szo­ko­mu­nij­ne dziew­czyn­ki w nie­mal ba­lo­wych su­kien­kach lub chłop­ców w bia­łych ubran­kach sie­dzą­cych na no­wym qu­adzie, są śmiesz­ne i rów­no­cze­śnie tra­gicz­ne. Co tra­ci­my z ta­kim po­dej­ściem do sa­kra­men­tów?

Te­mat pre­zen­tów na I Ko­mu­nię Świę­tą po­ja­wia się co ro­ku w oko­li­cach ma­ja w me­diach, zwłasz­cza w in­ter­ne­cie. Au­to­rzy me­mów i ko­men­ta­rzy prze­ści­ga­ją się w po­ka­zy­wa­niu co­raz to bar­dziej prze­śmiew­czych zdjęć, uka­zu­ją­cych pierw­szo­ko­mu­nij­ne dzie­ci z no­wy­mi smart­fo­na­mi, ta­ble­ta­mi czy dro­na­mi. Wy­da­je się to być śmiesz­ne i rów­no­cze­śnie tra­gicz­ne. Oso­ba ma­ją­ca kon­takt z ży­wą wia­rą wie, że to prze­cież nie o to cho­dzi. Prze­cież naj­więk­szą ra­do­ścią dla dziec­ka jest fakt przy­ję­cia Ży­we­go Chry­stu­sa pod po­sta­cią Chle­ba Eu­cha­ry­stycz­ne­go! Mi­mo to co ro­ku te­mat wra­ca, co­raz bar­dziej spłasz­cza­jąc sa­mą rze­czy­wi­stość Eu­cha­ry­stii.

Ku­pić mi­łość?

Dla­cze­go tak się dzie­je? Trud­no zna­leźć jed­no­znacz­ną od­po­wiedź. Na pew­no jest to wi­na na­szej ka­te­che­zy, za­rów­no tych dzie­ci, jak i przede wszyst­kim ich ro­dzi­ców i bli­skich, któ­rzy, sa­mi nie po­tra­fiąc czer­pać ra­do­ści ze spo­tka­nia z Ży­wym Chry­stu­sem, pró­bu­ją za­stą­pić to do­świad­cze­nie czymś ma­te­rial­nym. Chry­stus to mi­łość. Je­śli jej nie czu­je­my, pró­bu­je­my za­stą­pić ją sztucz­nym za­mien­ni­kiem. Tak prze­cież też czę­sto dzie­je się w ro­dzi­nach, w któ­rych ro­dzi­ce nie ma­ją cza­su dla dzie­ci i brak mi­ło­ści czy za­in­te­re­so­wa­nia pró­bu­ją za­stą­pić ku­po­wa­niem dro­gich pre­zen­tów.

A jak jest z Bierz­mo­wa­niem?

Co z pre­zen­ta­mi na tę oka­zję? Na szczę­ście, nie wi­dzi się w in­ter­ne­cie dro­gich pre­zen­tów dla mło­dzie­ży przyj­mu­ją­cej ten sa­kra­ment. Mo­że cho­dzi o doj­rza­łość przyj­mu­ją­ce­go ten sa­kra­ment i nie­co lep­sze ro­zu­mie­nie te­go, co się dzie­je. Dziec­ku, na­wet w trze­ciej kla­sie szko­ły pod­sta­wo­wej, trud­niej wy­ja­śnić, że otrzy­mu­je wła­śnie naj­więk­sze bo­gac­two świa­ta. Choć nie jest nie­moż­li­we, by do­trzeć na­wet do tak mło­de­go czło­wie­ka. Na­sto­lat­ko­wi w wie­ku 15 lat nie­co ła­twiej przy­cho­dzi zro­zu­mie­nie, że da­ry Du­cha Świę­te­go, któ­ry­mi jest ob­sy­py­wa­ny w sa­kra­men­tach (mię­dzy in­ny­mi w Bierz­mo­wa­niu), są na­praw­dę cen­ne!

Co do­sta­nę?

Cza­sa­mi jed­nak bli­scy ob­da­ro­wu­ją pod­opiecz­nych drob­ny­mi pre­zen­ta­mi z oka­zji Bierz­mo­wa­nia. Na szczę­ście, nie są to już tak dro­gie ma­te­rial­nie pre­zen­ty jak w przy­pad­ku I Ko­mu­nii Świę­tej. Nie­któ­rzy ku­pu­ją np. Pi­smo Świę­te. Jed­nak war­to pa­mię­tać, że sam sa­kra­ment jest wy­star­cza­ją­cym „pre­zen­tem”. Nic nie po­win­no go przy­sła­niać. Py­ta­nie, czy po­tra­fi­my do­strzec je­go war­tość? Przy­po­mi­na mi się pe­wien oko­ło­świą­tecz­ny ob­ra­zek z in­ter­ne­tu. Przed­sta­wia do­ro­słe­go męż­czy­znę i ma­łe­go chłop­ca. Męż­czy­zna py­ta chłop­ca, co mu przy­nie­sie Dzie­ciąt­ko Je­zus. Chło­piec od­po­wia­da pro­sto: „Zba­wie­nie”.

ks. Ka­mil Go­łusz­ka

Wię­cej w dru­ko­wa­nym wy­da­niu „Dro­gi”. Za­chę­ca­my do pre­nu­me­ra­ty. O „Dro­gę” py­taj­cie tak­że w swo­ich pa­ra­fiach.