Wstępniak 17/2017

Zna­cie wiersz Sło­wac­kie­go pt. „Grób Aga­mem­no­na”? Mo­ja ko­le­żan­ka nie zna­ła. Dla­te­go na spraw­dzia­nie z pol­skie­go bły­snę­ła wła­sną wer­sją ty­tu­łu: „Gru­ba Mem­no­na”. Do­sta­ła pa­łę.

Być „oczy­ta­nym” to mieć wie­dzę, kom­pe­ten­cje i bły­sko­tli­wą ri­po­stę. Czy­ta­nie spra­wia, że po­sze­rza­my ho­ry­zon­ty, roz­wi­ja­my wy­obraź­nię, wzbo­ga­ca­my słow­nic­two. Kie­dy ktoś wcią­ga nas w dys­ku­sję na te­mat, o któ­rym czy­ta­li­śmy, roz­mów­ca nas nie za­sko­czy i na pew­no nie wyj­dzie­my na igno­ran­tów. Czu­je­my się swo­bod­nie i ro­śnie po­czu­cie na­szej war­to­ści.

Ale przede wszyst­kim bez pa­mię­ci za­nu­rza­my się w rwą­ce hi­sto­rie, pły­nie­my przez nie, eks­cy­tu­je­my się, śmie­je­my się na głos a cza­sem i pła­cze­my. I to wszyst­ko – tyl­ko czy­ta­jąc. Ży­je­my sto ra­zy, za­miast raz 🙂

Wy­bierz­my się więc do bi­blio­te­ki, czy­tel­ni al­bo księ­gar­ni. Po­czuj­my za­pach ksią­żek. Na­syć­my oczy wi­do­kiem rów­niut­ko usta­wio­nych to­mów. Ni­gdy nie by­li­ście? Nie wie­cie, jak się za­cho­wać? Zo­bacz­cie nasz po­rad­nik i sprawdź­cie, jak do czy­ta­nia za­chę­ca­ją oso­by zna­ne z me­diów. Mi­łej lek­tu­ry. 🙂

 

Jo­la Tę­cza-Ćwierz

p.o. re­dak­to­ra na­czel­ne­go