Wstępniak 17/2017

Zna­cie wiersz Sło­wac­kiego pt. „Grób Aga­mem­nona”? Moja ko­le­żanka nie znała. Dla­tego na spraw­dzia­nie z pol­skiego bły­snęła wła­sną wer­sją ty­tułu: „Gruba Mem­nona”. Do­stała pałę.

Być „oczy­ta­nym” to mieć wie­dzę, kom­pe­ten­cje i bły­sko­tliwą ri­po­stę. Czy­ta­nie spra­wia, że po­sze­rzamy ho­ry­zonty, roz­wi­jamy wy­obraź­nię, wzbo­ga­camy słow­nic­two. Kiedy ktoś wciąga nas w dys­ku­sję na te­mat, o któ­rym czy­ta­li­śmy, roz­mówca nas nie za­sko­czy i na pewno nie wyj­dziemy na igno­ran­tów. Czu­jemy się swo­bod­nie i ro­śnie po­czu­cie na­szej wartości.

Ale przede wszyst­kim bez pa­mięci za­nu­rzamy się w rwące hi­sto­rie, pły­niemy przez nie, eks­cy­tu­jemy się, śmie­jemy się na głos a cza­sem i pła­czemy. I to wszystko – tylko czy­ta­jąc. Ży­jemy sto razy, za­miast raz

Wy­bierzmy się więc do bi­blio­teki, czy­telni albo księ­garni. Po­czujmy za­pach ksią­żek. Na­syćmy oczy wi­do­kiem rów­niutko usta­wio­nych to­mów. Ni­gdy nie by­li­ście? Nie wie­cie, jak się za­cho­wać? Zo­bacz­cie nasz po­rad­nik i sprawdź­cie, jak do czy­ta­nia za­chę­cają osoby znane z me­diów. Mi­łej lektury.

Jola Tęcza-Ćwierz

p.o. re­dak­tora naczelnego