Dzisiejsza uroczystość (…) stanowi ukoronowanie roku liturgicznego. Motywem przewodnim (…) jest centralne miejsce Chrystusa. (…) Apostoł Paweł daje nam bardzo głęboką wizję centralnego miejsca Chrystusa. Przedstawia Go jako pierworodnego wobec każdego stworzenia: w Nim, przez Niego i dla Niego zostało wszystko stworzone. On jest centrum wszystkich rzeczy, jest ich początkiem. Bóg dał Mu pełnię, całość, aby w Nim wszystko pojednać ze sobą (por. 1, 12–20). (…)
Chrystus jest nie tylko centrum stworzenia, ale także centrum Ludu Bożego. Jest właśnie tu i teraz w centrum nas. Jest tutaj obecnie w Słowie i będzie na ołtarzu, żywy, obecny pośród nas. (…) I wreszcie Chrystus jest centrum historii ludzkości i każdego człowieka. Jemu możemy przedstawić radości i nadzieje, smutki i niepokoje, z których utkane jest nasze życie. Gdy Jezus jest w centrum, to rozjaśniają się nawet najciemniejsze momenty naszego życia i daje On nam nadzieję, jak to się dzieje z dobrym łotrem w dzisiejszej Ewangelii.
Podczas gdy wszyscy inni zwracają się do Jezusa z pogardą – „Jeśli jesteś Mesjaszem, Wybrańcem Bożym, wybaw samego siebie, schodząc z krzyżaˮ – to ów człowiek, który w życiu się pogubił, na samym końcu skruszony lgnie do Jezusa ukrzyżowanego, błagając: „Wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwaˮ (Łk 23, 42). A Jezus mu obiecuje: „Dziś ze Mną będziesz w rajuˮ (w. 43). Jezus wypowiada jedynie słowo przebaczenia, a nie potępienia. (…)
Obietnica Jezusa dana dobremu łotrowi daje nam wielką nadzieję: mówi nam, że łaska Boża jest zawsze obfitsza niż modlitwa, która o nią prosiła. Pan daje zawsze więcej niż to, o co jest proszony, jest bardzo hojny: prosisz Go, aby wspomniał na ciebie, a On prowadzi cię do swego królestwa! (…) Prośmy Pana, aby o nas pamiętał, będąc pewnymi, że dzięki Jego łasce będziemy mogli mieć udział w Jego chwale w Niebie. Idźmy wszyscy tą drogą.
Ojciec Święty Franciszek, Watykan, 24.11.2013 r.